محدودیت‌های سر و شانه

برای اینکه بتوانید بازوی خود را ۱۸۰ درجه بالای سر ببرید استخوان مثلثی یا استخوان کتف در پشت شانه شما که مثل یک بال می‌ماند باید ۶۰ درجه بچرخد.
وقتی نتوانید این حرکت را انجام بدهید به دردسر می‌افتید. اگر ستون فقرات و قفسه سینه شما رو به جلو مایل باشد حرکت دادن این استخوان مثلثی یا همان نوک شانه‌های شما مشکل می‌شود. در نتیجه برای اینکه بازوهای خود را بالای سر ببرید باید تمام مفصل شانه را بالا ببرید که نیازمند استفاده از زوایا و ساختارهای بیشتری است.
این موضوع همچنین توانایی استخوان بالایی بازو را برای ارتباط درست با سوکت شانه (گلنوئید قسمتی از استخوان کتف) را برای تحمل وزنه پایین می‌آورد. در نتیجه بافت نرم عضلات گرداننده شانه یا روتاتور کاف و کپسول مفصلی باید این وظیفه را به عهده بگیرند. (هر جا شنیدید که مفصل نیرو را تحمل می‌کند باید علامت هشدار در ذهن‌تان روشن شود!!) ⛔
توانایی شانه در حرکت کردن را درست مثل توانایی باسن و پشت ران در حین اجرای حرکت ددلیفت در نظر بگیرید. اگر نتوانید باسن را به عقب هدایت کنید چیز دیگری باید وزنه را جابه‌جا کند و آن عضله پشتی کمر است و می‌دانید که این نتیجه خوبی نخواهد داشت.
همین موضوع برای شانه نیز صدق می‌کند. اگر این بافت نرم و کپسول مفصلی کار عضله بزرگ‌تر را انجام بدهند شاید برای مدتی مشکلی ایجاد نشود اما در طولانی مدت دچار درد شانه خواهید شد.

درمان شانه یخ زده با تزریق استروئید، لیزر، جراحی آرتروسکوپی و …

شانه یخ زده یا کپسولیت چسبنده، عارضه‌ای دردناک است که در طی آن حرکات مفصل شانه با محدودیت مواجه می‌شوند.

شانه یخ زده زمانی اتفاق می افتد که بافت های همبند اطراف مفصل شانه (کپسول مفصلی) ضخیم، سفت و ملتهب می‌شود. (کپسول مفصلی از رباط‌هایی تشکیل شده است که سر استخوان بازو و حفره‌ی مفصل شانه را محکم در کنار یکدیگر نگه می‌دارند)

این عارضه شانه‌ی یخ زده نام دارد چراکه هرچقدر درد بیشتری توسط بیمار حس شود حرکت شانه نیز کاهش داده خواهد شد. کمبود حرکت در مفصل نیز باعث ضخیم‌تر و دردناک‌تر شدن کپسول مفصلی و تشدید عارضه می‌شود. به همین دلیل گفته می‌شود که شانه در جای خود یخ زده است.

از درمان‌های مؤثر شانه یخ زده دارو، ورزش درمانی، تزریق استروئید در مفصل شانه و در نهایت جراحی بسته (لیزری) و یا عمل باز آرتروسکوپی می‌باشد.

بهبود کامل شانه‌ی یخ زده ممکن است بین چند ماه الی 2 تا 3 سال زمان ببرد. در موارد نادر ممکن است انجام عمل جراحی لازم باشد.

برای کسب اطلاعات بیشتر درباره‌ی درمان مناسب شانه یخ زده، تزریق استروئید برای تسکین درد کپسولیت شانه، لیزر شانه منجمد و یا برای رزرو نوبت در مطب دکتر مهران مرادی جراح مغز و اعصاب، با شماره تلفن‌های 02126350185 - 09912552234 تماس حاصل فرمایید.

علل و عوامل خطر شانه‌ی یخ زده

علل اصلی بروز گرفتگی در شانه شناخته شده نیستند ولی نوع ثانویه‌ی این عارضه می‌تواند دلایل متعددی داشته باشد. برای مثال می‌توان به پارگی روتاتور کاف، شکستگی و کبودی در این ناحیه اشاره کرد. انجام عمل جراحی در ناحیه‌ی شانه نیز می‌تواند این مشکل را ایجاد کند. برخی از عوامل مثل موارد ذکر شده در زیر نیز می‌توانند خطر بروز عارضه را افزایش دهند.

• سن: افراد بزرگسال به خصوص در سنین 40 تا 60 سال.
• جنسیت: این عارضه در خانم‌ها شایع‌تر است.
• آسیب‌های اخیر شانه: هرگونه آسیب به مفصل شانه و یا عمل جراحی در این ناحیه که نیازمند محدودیت‌های حرکتی (مثل استفاده از اسلینگ، بریس یا گچ گرفتگی) شانه باشد می‌تواند خطر بروز شانه‌ی یخ زده را افزایش دهد. برای مثال پارگی روتاتور کاف و شکستگی کتف، ترقوه و بازو ازجمله عارضه‌هایی هستند که حرکات شانه را محدود می‌کنند.
• دیابت: حدود 10 تا 20 درصد از افراد مبتلا به دیابت قندی به شانه‌ی یخ زده مبتلا می‌شوند.
• دیگر بیماری‌ها و مشکلات سلامتی: عارضه‌هایی مثل سکته، هیپوتیروئیدیسم (کم کاری غده‌ی تیروئید)، هیپرتیروئیدیسم (پر کاری غده‌ی تیروئید)، بیماری پارکینسون و بیماری‌های قلبی می‌توانند خطر بروز شانه‌ی یخ زده را افزایش دهند. سکته‌ی مغزی یکی از عوامل خطر برای این عارضه است چراکه می‌تواند حرکات مفصل شانه را محدود کند. علت افزایش خطر این عارضه در اثر بیماری‌های دیگر واضح نیست.

علائم و نشانه‌های یخ زدگی مفصل شانه

علائم شانه‌ی یخ زده به سه دسته تقسیم می‌شوند:

• مرحله‌ی انجماد: در این مرحله شانه سفت شده و حرکت دادن آن دردناک خواهد بود. این درد به تدریج افزایش پیدا کرده و ممکن است به هنگام شب شدیدتر باشد. عدم توانایی برای حرکت دادن شانه نیز در این مرحله بیشتر می‌شود. این مرحله بین 6 هفته تا 9 ماه طول خواهد کشید.
• مرحله‌ی منجمد: در این مرحله ممکن است درد کاهش یافته ولی شانه همچنان سفت باقی خواهد ماند. این مرحله انجام فعالیت‌های روزمره را برای بیمار دشوار خواهد کرد. مدت زمان این مرحله بین 2 تا 6 ماه خواهد بود.
• مرحله‌ی ذوب یا بهبودی: در این مرحله درد کاهش یافته و توانایی فرد برای حرکت دادن مفصل شانه به تدریج بهبود پیدا می‌کند. با بازیابی قدرت و دامنه‌ی حرکتی مفصل این عارضه به طور کامل یا تقریباً کامل بهبود خواهد یافت. این مرحله بین 6 ماه تا 2 سال زمان خواهد برد.

تشخیص: چگونه می‌توان شانه‌ی یخ زده را تشخیص داد؟

انجام مشاوره‌ی کامل با بیمار به عنوان مرحله‌ی اول محدودیت‌های سر و شانه تشخیص انجام خواهد شد. در این مرحله پزشک متخصص نحوه‌ی دقیق بروز عارضه و وضعیت کنونی آن را ثبت می‌کند. پس از آن معاینه‌ی فیزیکی انجام خواهد شد. تشخیص شانه‌ی یخ زده معمولاً به صورت بالینی انجام می‌شود.

یخ زدگی مفصل شانه معمولاً همراه با آسیب‌های ساختاری این مفصل بروز پیدا می‌کند. اصلی‌ترین کار، تشخیص علت بروز درد خواهد بود. معمولاً این پارگی کوچک روتاتور کاف نیست که مسئول درد و محدودیت حرکتی شماست بلکه شما به شانه‌ی یخ زده مبتلا شده‌اید.

پس از انجام معاینه‌ی فیزیکی، پزشک از روش‌های تصویر برداری برای تشخیص دقیق‌تر عارضه استفاده می‌کند. با استفاده از اسکن MRI و تزریق ماده‌ی حاجب، پزشک می‌تواند روند التهابی کپسول مفصل را مشاهده کند.

روش‌های درمان یخ زدگی مفصل شانه

برای درمان این عارضه معمولاً تا زمان برطرف شدن فاز اولیه‌ی آن از داروهای مسکن استفاده می‌شود. در صورت باقی ماندن عارضه ممکن است از فیزیوتراپی و عمل جراحی به منظور بازیابی دامنه‌ی حرکتی استفاده شود.

برخی از روش‌های درمانی ساده عبارت‌اند از:

• کمپرس سرد و گرم. این روش‌ها به کاهش درد و تورم کمک می‌کنند.
• داروهای کاهنده‌ی درد و التهاب. ازجمله این داروها می‌توان به داروهای ضد التهاب غیر استروئیدی (NSAIDs) مثل ایبوپروفن و یا داروهایی مثل استامینوفن اشاره کرد. ممکن است داروهای مسکن و ضد التهاب دیگری نیز توسط پزشک برای شما محدودیت‌های سر و شانه تجویز شوند.
• تزریق استروئید: می‌توان موارد شدیدتر درد و تورم را با تزریق استروئید مدیریت کرد. یک کورتیکواستروئید مثل کورتیزون به طور مستقیم به مفصل شانه‌ی شما تزریق می‌شود. این تزریق می‌تواند به طور مؤثر درد شما را کاهش داده و منجر به افزایش حرکت پذیری مفصل شود.
• فیزیوتراپی. تمرینات کششی و دامنه‌ی حرکتی توسط فیزیوتراپیست به شما آموزش داده خواهند شد.
• برنامه‌ی ورزشی خانگی: شما می‌توانید محدودیت‌های سر و شانه برنامه‌ی ورزشی خود را در خانه نیز ادامه دهید.
• لیزر درمانی: علاوه بر آموزش حرکات اصلاحی مناسب، متخصص فیزیوتراپی ممکن است برای تسریع در روند درمان از لیزر تراپی استفاده کند. لیزر تراپی باعث افزایش جریان خون و تسکین درد شانه یخ زده می‌شود.
• تحریک الکتریکی اعصاب از طریق پوست (TENS). در این روش از یک دستگاه کوچک باتری دار استفاده می‌شود که می‌تواند با بلوکه کردن سیگنال‌های عصبی، درد را کاهش دهد.

چه زمانی عمل جراحی لازم خواهد بود؟

اگر استفاده از این روش‌های ساده نتواند درد و گرفتگی شانه را پس از حدود یک سال برطرف کند می‌توان از عمل جراحی و روش‌های دیگر برای رفع مشکل استفاده کرد. ازجمله این روش‌ها می‌توان به موارد زیر اشاره کرد:

• منیپولاسیون تحت بیهوشی: در طی این عمل جراحی بیمار بیهوش شده و حرکات مفصل شانه برای او انجام می‌شوند. این کار منجر به کشیده شدن یا پارگی مفصل و نهایتاً از بین رفتن گرفتگی آن خواهد شد. این روش می‌تواند دامنه حرکتی مفصل را افزایش دهد.
• آرتروسکوپی شانه: جراحی آرتروسکوپی ممکن است به صورت باز و یا بسته (لیزر) انجام شود.

این دو روش معمولاً به همراه یکدیگر استفاده می‌شوند تا نتایج بهتری حاصل شود.

رهاسازی کپسول مفصلی با استفاده از آرتروسکوپی چیست؟

رهاسازی کپسول مفصلی با استفاده از آرتروسکوپی یک جراحی کم تهاجمی در مفصل شانه است. از این روش به منظور تسکین درد و بازیابی دامنه‌ی حرکتی مفصل در اثر کپسولیت چسبنده یا شانه‌ی یخ زده استفاده می‌شود.

رهاسازی کپسول مفصلی با استفاده از آرتروسکوپی یک روش جراحی کم تهاجمی است که می‌تواند مرحله‌ی ذوب یا بهبودی شانه‌ی یخ زده را تسریع کند. هدف از انجام این روش بهبود دامنه‌ی حرکتی مفصل با کاهش گرفتگی و درد است.

در این روش از یک ماده‌ی بی حسی موضعی به همراه داروهای آرام بخش استفاده می‌شود. در برخی از موارد ممکن است از بیهوشی عمومی استفاده شود. برای آغاز جراحی بیمار در موقعیتی قرار داده می‌شود تا پشت شانه به طور کامل برای جراح قابل دسترسی باشد. سپس سه بریدگی کوچک بر روی شانه ایجاد می‌شوند تا آرتروسکوپ و پروب رادیوفرکوئنسی از طریق آن‌ها وارد مفصل شوند. دوربین آرتروسکوپ این امکان را به ما می‌دهد تا انجام عمل جراحی را بر روی یک نمایشگر بزرگ مشاهده کرده و از یافته‌های درون مفصل عکس برداری کنیم. جراح در این روش بافت های ملتهب کپسول مفصلی را شناسایی کرده و با استفاده از پروب رادیوفرکوئنسی آن‌ها را می‌برد. امواج رادیویی منتشر شدت توسط این پروب بافت ها را بریده و به طور همزمان محل برش را می‌سوزانند. بدین ترتیب خونریزی ناشی از جراحی به حداقل میزان ممکن خواهد رسید. ممکن است قبل از بستن بریدگی‌ها و پایان عمل جراحی، تزریق استروئید در مفصل نیز انجام شود.

آیا انجام عمل رهاسازی کپسول مفصلی با استفاده از آرتروسکوپی (لیزری یا عمل باز) برای من مناسب است؟

مهم است که در مورد گزینه‌های درمانی خود با پزشک مشورت کنید. او می‌تواند مناسب بودن جراحی رهاسازی کپسول مفصلی به صورت باز یا لیزری را برای شما مشخص کند. در موارد زیر انجام این جراحی برای شما مناسب خواهد بود:

• احساس درد ناشی از یخ زدگی شانه حتی با انجام فعالیت‌های ساده مثل بستن کمربند ایمنی و یا شستن موها.
• استفاده از روش‌های بدون جراحی و عدم پاسخگویی آن‌ها برای تسکین درد و گرفتگی شانه.
• درد مزمن به مدت بیش از 2 سال که انجام فعالیت‌های روزانه‌ی شما را مختل کرده است.

آیا رهاسازی کپسول مفصلی با استفاده از آرتروسکوپی خطرناک است؟

اگر در مورد خطرات این عمل جراحی نگران هستید حتماً در این باره با پزشک خود گفتگو کنید. این روش یک جراحی ارتوپدی کم تهاجمی است و بسیار کم خطر در نظر گرفته می‌شود.

ورزش شانه یخ زده برای تسکین درد و رفع خشکی شانه

آیا اغلب اوقات انجام کارهای اساسی روزمره زندگی مانند شانه زدن موها و یا بردن دست‌ها به پشت جهت بستن کمربند برای شما مشکل است؟ آیا درد مداومی در شانه خود احساس می‌کنید که توانایی شما در انجام برخی وظایف را محدود می‌کند؟ در این صورت ممکن است به شانه یخ زده مبتلا باشید زیرا درد و خشکی ناشی از این وضعیت ممکن است با توانایی شما در انجام کارهای روزمره مانند لباس پوشیدن و حمام کردن و یا حتی کار کردن تداخل جدی داشته باشد.

شانه یخ زده سه مرحله مختلف دارد که طی هر یک از این مراحل تمرینات متفاوتی برای بهبود می‌توانند به کار برده شوند. هدف از تمرینات شانه یخ زده بهبود دامنه حرکتی مفصل شانه، کاهش درد و بهبود عملکرد است.

در ادامه تمریناتی برای التیام شانه یخ زده که می‌توانید آن‌ها را در خانه انجام دهید ذکر شده‌اند.

برای کسب اطلاعات بیشتر درباره‌ی درمان شانه یخ زده با ورزش و یا برای رزرو نوبت در کلینیک فیزیکی و توانبخشی پیشگام، دکتر محمد حسین سپهریان با شماره تلفن 02166576991 و یا 02166914650 تماس حاصل فرمایید.

شانه یخ زده چیست؟

اصطلاح پزشکی شانه یخ زده کپسولیت چسبنده است. طی این وضعیت بافت همبند اطراف شانه (کپسول مفصل و رباط‌ها) خشک و ملتهب می‌شوند. این خشکی اغلب می‌تواند باعث بروز درد و محدودیت در حرکت شود.

علل شانه یخ زده

شانه یخ زده ممکن است به دلیل صدمات، دیابت، واکنش نامطلوب به استفاده‌ی طولانی مدت از اسلینگ بعد از عمل جراحی یا عوارض جانبی ناگوار سکته مغزی/پارکینسون و سایر موارد ایجاد شود. برای برخی از افراد شانه یخ زده اغلب می‌تواند ناتوان‌کننده باشد. به احتمال زیاد پزشک شما فیزیوتراپی، تزریق کورتیکواستروئید، دستکاری مفصل یا در برخی موارد عمل جراحی را برای بازگرداندن دامنه حرکتی شانه و تسکین درد توصیه می‌کند.

مراحل شانه یخ زده

برای شروع درمان شانه یخ زده چه کارهایی می‌توانید انجام دهید؟ ابتدا باید بدانید که شانه یخ زده دارای سه مرحله است. این مراحل عبارتند از مرحله انجماد، مرحله یخ زدن و مرحله ذوب شدن.

• مرحله انجماد زمانی است که محدودیت‌های سر و شانه محدودیت‌های سر و شانه اکثر افراد به دنبال مراقبت‌های پزشکی هستند. در طول 6 هفته تا چند ماه، دامنه حرکتی شانه به تدریج محدودتر می‌شود و شانه معمولاً کاملاً دردناک است.
• مرحله یخ زده درد کمتری دارد. این دوره 6 ماه طول می‌کشد و طی این مدت محدودیت حرکت شانه شما به اوج خود می‌رسد.
• مرحله ذوب جایی است که عملکرد و تحرک شانه شما در طول 6 ماه تا 2 سال بازیابی می‌شود. ممکن است از طولانی بودن این زمان متعجب شوید اما متاسفانه در برخی موارد اینگونه است.

تمرینات شانه یخ زده

در ادامه تعدادی از بهترین تمرینات و حرکات کششی که می‌توانید به تنهایی در خانه با وسایل کم یا بدون تجهیزات انجام دهید شرح داده شده‌اند.

حرکت آونگی

انجام این تمرین آسان است، اما ممکن است آن را به درستی انجام ندهید! در ادامه نحوه‌ی انجام تمرین حرکت آونگی شانه یخ زده شرح داده شده است:

• با قرار دادن دست یا آرنج روی میز، پیشخوان یا پشتی صندلی به جلو خم شوید
• اجازه دهید شانه آسیب‌دیده کاملاً به صورتی آرام به سمت زمین آویزان شود
• پاهای خود را کاملاً باز کنید و وزن خود را از یک پا به پای دیگر منتقل کنید. به این ترتیب مقدار نیروی آنی موجب حرکت بازوی شما بر خلاف جهت استفاده از عضلات شانه خواهد شد.

قوس حرکت باید نسبتاً کوچک باشد. وزنه کوچکی مانند دمبل یا قوطی سوپ را در دست خود نگه دارید. به مدت 1 تا 2 دقیقه نوسانات موزون را به جلو/عقب، پهلو به پهلو و در جهت‌های عقربه‌های ساعت/خلاف جهت عقربه‌های ساعت انجام دهید.

کشش با حوله

کشش با حوله احتمالاً برای کسی که دچار شانه یخ زده است چالش‌برانگیزترین حرکت خواهد بود.

• از یک حوله بزرگ (یا قلاده سگ) برای رسیدن به بازوی آسیب‌دیده خود در پشت استفاده کنید
• یک گوشه حوله را با استفاده از دست آسیب‌دیده خود در پشت لگن بگیرید
• انتهای دیگر حوله را با دست سالم بگیرید، حوله را از پشت به بالا بیاورید و روی شانه سالم خود قرار دهید.
• از بازوی سالم خود برای کشیدن حوله به سمت بالا یا جلو جهت کمک به بازوی آسیب‌دیده حین کشش استفاده کنید.
• به مدت 10 تا 30 ثانیه در این حالت بمانید. این تمرین را 5 تا 10 بار تکرار کنید.

کشش چرخش خارجی

برای انجام این تمرین شما دو گزینه دارید: می‌توانید از چوب گلف یا گوشه دیوار و چهارچوب در ورودی استفاده کنید.

چوب گلف

در حالی که ایستاده‌اید، چوب گلف را توسط دست بازوی سالم خود نگه دارید و دست بازوی آسیب‌دیده خود را در انتهای مخالف قرار دهید. آرنج آسیب‌دیده را نزدیک بدن نگه دارید و تا 90 درجه خم شوید. با بازوی سالم خود به سمت بازوی آسیب‌دیده فشار دهید تا شانه آسیب‌دیده به بیرون بچرخد.

گوشه دیوار یا چهارچوب در ورودی

در حالی که ایستاده‌اید، آرنج آسیب‌دیده خود را تا 90 درجه خم کنید و دست آسیب‌دیده خود را روی چهارچوب در یا گوشه دیوار مقابل قرار دهید. آرنج آسیب‌دیده را نزدیک بدن خود نگه دارید. بدن خود را دور از بازوی آسیب‌دیده بچرخانید (یعنی اگر شانه راست شما درد می‌کند، دست راست خود را روی دیوار بگذارید و به چپ بچرخید) تا زمانی که کشش احساس شود یا به مرز افزایش درد برسید.

هر یک از حرکات کششی را به مدت 10 تا 30 ثانیه و 5 تا 10 بار تکرار کنید.

حرکت دادن انگشت

روبروی دیوار تقریباً به فاصله سه چهارم طول بازو بایستید. هنگامی که در موقعیت مناسب قرار گرفتید، دست خود را بکشید و با نوک انگشتان بازوی آسیب‌دیده دیوار را تا ارتفاع سطح کمر خود لمس کنید. در حالی که آرنج خود را کمی خم کرده‌اید، انگشتان خود را به آرامی تا جایی که می‌توانید از دیوار بالا ببرید. هنگامی که به این نقطه رسیدید، بازوی خود را (در صورت لزوم با کمک بازوی سالم) به آرامی پایین بیاورید و این تمرین را تکرار کنید.

سعی کنید تمرین فوق را حداقل 10 تا 25 بار در روز و با هر بازو انجام دهید.

کشش دست از مقطع عرضی بدن

کشش دست از مقطع عرضی بدن برای تسکین وضعیت شانه یخ زده بسیار مؤثر است.

برای انجام این حرکت کششی بسته به میزان راحتی خود می‌توانید بنشینید یا بایستید. سپس با بازوی سالم خود بازوی آسیب‌دیده را بلند کنید و با دقت روی مقطع عرضی بدن خود قرار دهید. به منظور کشش شانه، فشار ملایمی به بازو وارد کنید. هنگامی که به موقعیت مناسبی رسیدید به مدت 15 تا 20 ثانیه بازوی خود را در همان حالت نگه دارید.

این حرکت کششی را 10 تا 20 بار در روز انجام دهید.

کشش یا لغزش به جلو

برای انجام این تمرین 2 گزینه دارید: می‌توانید از توپ سوئیسی یا میز برای انجام تمرین استفاده کنید.

توپ سوئیسی

اگر توپ سوئیسی یا توپ یوگا دارید، در حالی که روی صندلی نشسته‌اید هر دو دست خود را روی آن قرار دهید. بدن خود را به جلو خم کنید، به بازوهای خود اجازه دهید تا توپ محدودیت‌های سر و شانه را بچرخانند تا زمانی که کشش یا ناراحتی در شانه خود احساس کنید.

پشت میز آشپزخانه روی صندلی بنشینید و بازوی آسیب‌دیده خود را روی میز بگذارید. (می‌توانید از یک حوله بین بازو و میز برای کمک به لغزیدن استفاده کنید)

بازوی خود را شل و قفسه سینه را به سمت جلو متمایل کنید. به بدن اجازه دهید تا بازو را روی میز به سمت جلو حرکت دهد تا زمانی که کشش یا ناراحتی احساس شود.

*همچنین می‌توانید این تمرین را به صورت ایستاده انجام دهید. در حالی که ایستاده‌اید بازوی خود را به سمت دیوار بالا ببرید. این حرکت به اسلاید دیوار معروف است. انجام این حرکت در زیر دوش آب گرم نیز امکان‌پذیر است و به تسکین شانه یخ زده کمک می‌کند. تمرینات فوق را به مدت 10 ثانیه و 10 تا 20 بار تکرار کنید.

آیا می‌توانم از یخ روی شانه یخ زده استفاده کنم؟

بله. می‌توانید بعد از انجام این تمرینات از کیسه یخ به مدت 10 تا 15 دقیقه برای کاهش درد استفاده کنید. در مرحله ذوب شدن هنگامی که محدودیت حرکتی و کمترین درد را دارید متوجه می‌شوید که استفاده از گرما به شل شدن شانه قبل از انجام تمرینات کششی کمک می‌کند. ماندن در محدوده حرکتیِ قابل تحمل مهم است زیرا بدون رنج گنج حاصل نمی‌شود. از سویی دیگر، افزایش شدت تمرین می‌تواند منجر به افزایش التهاب و درد شود. توصیه می‌شود قبل از انجام تمرینات فوق با پزشک یا متخصص فیزیوتراپی خود مشورت کنید.

راهنمای جامع مواجه با درد شانه در بدنسازی

اگر درد شانه دارید و می‌خواهید بدانید که علت این شانه درد چیست و چکار می‌شود کرد تا درد شانه را برطرف کرد با تمرینو همراه باشید.
اگر جز خوانندگان همیشگی تمرینو نیستید و پس از کلی جستجو به این مطلب رسیده‌اید می‌توانم شرط ببندم به خاطر یکی یا هر دو دلیل زیر افتخار آشنایی با شما را پیدا کرده‌ام:

• شما درد شانه دارید و می‌خواهید برطرفش کنید. این ناراحتی می‌تواند حاد باشد و فقط زمانی رخ می‌دهد که بعضی حرکات خاص را انجام می‌دهید یا اینکه همیشه درد می‌کند.
• دلیل دوم هم این است که شانه شما درد نمی‌کند و دل‌تان می‌خواهد همین‌طور باقی بماند.

به هر حال هیچ کس از شانه درد، لذت نمی‌برد و دلش نمی‌خواهد موقع پرس سینه زدن این درد به سراغش بیاید.
مکانیزم حرکت شانه خیلی پیچیده است که خود سبب می‌شود تکنیک اجرای حرکات اهمیت بالایی پیدا کند. اما در ادامه خواهید دید که یک عامل از همه بیشتر مهم است. اجازه بدهید با معرفی یک سری واقعیت‌ها در مورد شانه بحث را شروع کنم:

واقعیت شماره ۱: درد شانه فقط به آماتورها تعلق ندارد بلکه افراد حرفه‌ای، پاورلیفترکارها، کراس فیت‌کارها و وزنه‌برداران المپیکی هم به آن دچار می‌شوند. منبع (۱ و ۲)
واقعیت شماره ۲: به عنوان یک قانون کلی در زندگی اگر مشکل غلطی را حل می‌کنید، در واقع مشکلی را حل نکرده‌اید!
واقعیت شماره ۳: بعضی حرکات که قصد دارند از آسیب دیدگی شانه جلوگیری کنند خود بر ابعاد مشکل اضافه می‌کنند.
واقعیت شماره ۴: هیچ مقاله‌ای در اینترنت پیدا نخواهید کرد که بتواند مشکل درد شانه شما را مخصوصاً زمانی که به صورت مزمن درآمده و در تمام اوقات درد می‌کند درمان کند! وقتی در چنین شرایطی قرار دارید تنها راهی که پیش روی شماست مراجعه به یک متخصص ارتوپد است.
با اشاره به این واقعیات اجازه بدهید به بررسی دقیق‌تر موضوع بپردازم:

علل درد شانه در باشگاه

بدترین حرکاتی که سبب می‌شوند تا درد شانه را حس کنیم حرکاتی هستند که جز حرکات پرسی قرار می‌گیرند مثل: پرس سینه یا پرس ایستاده سرشانه (نظامی)
نکته مهم: خود این حرکات ریشه مشکل نیستند. در واقع خود حرکت خیلی ساده است شما وزنه را در یک خط راست به جلو هل می‌دهید. خیلی عجیب خواهد بود که در اجرای این حرکات اشتباهی از سوی شما رخ دهد.
بنابراین اگر حرکت ریشه مشکل نیست پس ماجرا چیه؟ 🤔

مسئله موقعیت شما در زمان اجرای حرکت است
اجازه بدهید با حرکت پرس سرشانه ایستاده (نظامی) شروع کنم. یک مثال خیلی ساده این است که فردی را تصور کنید که به ندرت می‌دود سپس از او بخواهید به سرعت چندین مرتبه شروع به تند دویدن کند. به نظر شما چه اتفاقی می‌افتد؟

به احتمال زیاد کشیدگی، عضله، احساس درد شدید یا یک آسیب دیدگی عجیب و غریب.
همین موضوع برای انجام دادن حرکاتی که باید وزنه به بالای سر رود هم صدق می‌کند. اغلب افراد در طی روز به ندرت دست‌های خود را به بالای سر منتقل می‌کنند. آنها اغلب یا پشت میز قرار دارند یا به گوشی‌های تلفن نگاه می‌کنند.
در طول زمان شما توانایی کشش قسمت میانی و بالایی کمر خود را (قسمت بالایی سینه و ستون فقرات) را از دست می‌دهید. این حالت برخلاف حالت همیشگی شانه‌های شما است.

ستون فقرات و قفسه سینه روی توانایی شانه‌های شما برای اجرای حرکات تاثیر دارند. اگر ستون فقرات و قفسه سینه شما برای کشیده شدن به سمت بالا محدودیت دارد این موضوع روی حرکت تیغه‌های سرشانه اثر خواهد گذاشت. هر چقدر قسمت بالایی کمر شما مثل گوژپشت نتردام شود! حرکت دادن شانه‌ ها به محل درست برای اجرای پرس سینه و حرکت سرشانه بالای سر مشکل‌تر می‌شود.
به عبارت دیگر: اگر نمی‌توانید شانه‌های خود را به خوبی به سمت بالای سر حرکت بدهید همه ساختارهای کناری شانه مجبور می‌شوند بیشتر کار کنند و در اغلب مواقع شما دچار درد شانه می‌شوید.

توضیحات لازم برای بچه درس خون‌های جمع

برای اینکه بتوانید بازوی خود را ۱۸۰ درجه بالای سر ببرید استخوان مثلثی یا استخوان کتف در پشت شانه شما که مثل یک بال می‌ماند باید ۶۰ درجه بچرخد.
وقتی نتوانید این حرکت را انجام بدهید به دردسر می‌افتید. اگر ستون فقرات و قفسه سینه شما رو به جلو مایل باشد حرکت دادن این استخوان مثلثی یا همان نوک شانه‌های شما مشکل می‌شود. در نتیجه برای اینکه بازوهای خود را بالای سر ببرید باید تمام مفصل شانه را بالا ببرید که نیازمند استفاده از زوایا و ساختارهای بیشتری است.
این موضوع همچنین توانایی استخوان بالایی بازو را برای ارتباط درست با سوکت شانه (گلنوئید قسمتی از استخوان کتف) را برای تحمل وزنه پایین می‌آورد. در نتیجه بافت نرم عضلات گرداننده شانه یا روتاتور کاف و کپسول مفصلی باید این وظیفه را به عهده بگیرند. (هر جا شنیدید که مفصل نیرو را تحمل می‌کند باید علامت هشدار در ذهن‌تان روشن شود!!) ⛔
توانایی شانه در حرکت کردن را درست مثل توانایی باسن و پشت ران در حین اجرای حرکت ددلیفت در نظر بگیرید. اگر نتوانید باسن را به عقب هدایت کنید چیز دیگری باید وزنه را جابه‌جا کند و آن عضله پشتی کمر است و می‌دانید که این نتیجه خوبی نخواهد داشت.
همین موضوع برای شانه نیز صدق می‌کند. اگر این بافت نرم و کپسول مفصلی کار عضله بزرگ‌تر را انجام بدهند شاید برای مدتی مشکلی ایجاد نشود اما در طولانی مدت دچار درد شانه خواهید شد.

یک تست ساده

با انجام این تست ساده متوجه میزان انعطاف و قابلیت حرکتی شانه‌های خود خواهید شد.
دست‌های خود را یکی از بالا و دیگری از پایین به پشت سر خود ببرید. هدف این است که تلاش کنید تا انگشتان دست‌ها را به صورت تقریبی و متقارن و عمود بر بدن به همدیگر برسانید. دو دست باید به صورت مساوی از لبه‌های شانه‌ها فاصله داشته باشند.
در انجام این تست هیچ تقلبی نکنید و حالت طبیعی بدن را نیز به هم نزنید.
اگر دست‌ها به هم نمی‌رسند، فاصله آنها را محاسبه کنید (از یک دوست بخواهید این کار را بکند). همچنین هر نوع درد و سختی در اجرای حرکت را نیز ثبت کنید.
چیزی که خود شما از درون حس می‌کنید مهم‌ترین قسمت این تست است این به شما نشان می‌دهد که قابلیت حرکتی شانه‌های شما چقدر است و به چه میزان باید از آنها انتظار داشت.

حرکت‌ جایگزین و اصلاحی برای حرکت سرشانه هالتر

پرس سرشانه دمبل دراز کش طاق باز

انجام این حرکت خیلی آسان است. در حالی که بازوهای شما بالای سرتان قرار دارد و زانو خم شده به یک طرف از پشت ران استفاده کنید تا به باسن فشار وارد کند محدودیت‌های سر و شانه و شما را از زمین جدا کند. در عین حال قسمت میانی بدن را سفت و منقبض حفظ کنید تا شانه‌ها نیز همراه با باسن بچرخند. بازو باید در وسط بدن و بر شانه‌ها عمود باشد.

چرا پرس سینه سبب شانه درد می شود؟

پرس سینه هم می‌تواند سبب درد شانه شود اما به یک دلیل دیگر.
برای اجرای یک پرس سینه کامل ابتدا باید لبه یا نوک شانه‌های خود را به سمت پایین و سمت یکدیگر هدایت کنید تا یک پایه محکم و پایدار برای حمایت خود زیر وزنه ایجاد کنید. ساعد باید عمود بر زمین، پاشنه‌ی پاها محکم به زمین فشار وارد کند. هنگام بالا بردن هالتر شانه‌های خود را بالا نبرید. به این ویدئو اگر نیاز است چند صد بار نگاه کنید!!

اینجا ۲ مشکل وجود دارد:

• همه نمی‌دانند که قرار دادن شانه زیر هالتر و هدایت‌ آن به سمت پایین بخشی از آماده‌سازی حرکت پرس سینه است
• بعضی این را می‌دانند اما قسمت بالایی سینه و پشت ستون فقرات آنها از انعطاف لازم برای عقب بردن شانه و پشت برخوردار نیست

به هر صورت بدون آماده‌سازی درست قبل از اجرای حرکت پرس سینه این شانه‌های شما هستند که هزینه نهایی را پرداخت می‌کنند. اگر شانه‌های شما به پشت هدایت نشوند و قفل نشده‌ باشند. زمانی که هالتر را به سمت قفسه سینه پایین می‌آورید قسمت بالایی استخوان بازو باید حرکت کند تا کپسول شانه اجازه پیدا کند تا هالتر پایین بیاید. این باعث می‌شود تا بازوها به سمت جلو حرکت کنند که به آن « سُر خوردن قدامی » می‌گویند و این باعث ایجاد فشار زیادی روی بافتی می‌شود که قرار بوده مفصل را نگه دارد مثل: تاندون‌های پشت بازو و عضلات روتاتور کاف که سبب آسیب و ایجاد حساسیت در آنها می‌شود.

به جای پرس سینه چه حرکتی را انجام بدهیم؟

اگر پرس سینه را نمی‌توانید درست انجام بدهید توصیه می‌کنم از تکنیک‌هایی زیر برای انجام حرکت پرس سینه استفاده کنید تا دچار شانه درد نشوید.

لینک در آپارات
از پرس فشار استفاده کنید

در اجرای این حرکت دمبل‌ها را به سمت یکدیگر فشار دهید هیچ فاصله‌ای بین آنها نباشد. وقتی هم که دمبل‌ها را پایین یا بالا می‌برید باید دمبل‌ها به هم چسبیده و فشار بیاورند. این یک حرکت اصلاحی است و جلوی درد شانه را می‌گیرد و در عین حال می‌توانید پرس سینه را نیز اجرا کنید. در ضمن شانه‌ها را از میز جدا نکنید.

لینک در آپارات
پرس سینه را با کمی شیب اجرا کنید

برای اینکه حرکت پرس سینه را برای شانه‌ها آسان‌تر کنید به اندازه ۱۰-۳۰ درجه به میز پرس شیب بدهید. این حرکت را هم با دمبل انجام بدهید.

چه کار کنم تا اسکوات سبب درد شانه نشود؟

اسکوات هم سبب درد شانه می‌شود. در ادامه به معرفی راهکارهای جلوگیری از این موضوع خواهم پرداخت:

• اول از همه اینکه اگر امروز روی شانه خود فشار آورده‌اید مثلاً حرکات سرشانه یا پرس سینه را انجام داده‌اید روز بعد از حرکت اسکوات استفاده نکنید.
• هالتر را در جای درستی از شانه‌های خود قرار بدهید. این موضوع برای هالترهای بلند و کوتاه متفاوت است. این شما هستید که می‌توانید جای درست هالتر را مشخص کنید نه خیلی بالا نه خیلی پایین.
• دست‌های خود را روی هالتر در جای درست بگذارید. جایی دست‌ها را بگذارید که درد را حس نکنید. اگر دست‌ها زیادی باز باشد کنترل هالتر سخت‌تر می‌شود و اگر خیلی نزدیک باشد فشار زیادی روی شانه‌ها می‌آید.
• جدا کردن هالتر از چارچوب آهنی نیز مهم است. انجام این حرکت خود یک نوع اسکوات کوچولو است! پاها در جای درست قرار بگیرد، ستون فقرات ثبات داشته باشد. وقتی زیر هالتر قرار گرفته‌اید و این شرایط را فراهم کردید حالا هالتر را از چارچوب با دقت جدا کنید. یک پای خود را عقب دهید و پای دیگر را هم به عقب هدایت کنید تا از چارچوب فاصله گرفته باشید. قبل از اینکه روی هالتر وزنه بگذارید روی این قسمت حرکت مسلط شوید تا فشار روی شانه‌ها وارد نشود. به ویدئو دقت کنید:

چطور درد شانه را برطرف کنم؟

حرکاتی که در ادامه معرفی محدودیت‌های سر و شانه می‌شوند برای ترمیم استخوان کتف و بافت نرمی است که در این ناحیه قرار دارد. این حرکات را قبل از تمرین اصلی و همچنین در روزهایی که تمرین ندارید استفاده کنید. وقتی هم که درمان شدید نیز از این حرکات برای حفظ سلامتی شانه‌ها بهره ببرید.

دو ست ۱۰ تایی حرکت اصلاحی ناحیه قدامی شماره ۱

یک توپ متوسط را بین دیوار و ناحیه زیر ترقوه خود قرار بدهید و روی توپ فشار وارد کنید. پاهای خود را کمی به عقب مایل کنید تا فشار بیشتر شود. تمام بدن باید دارای ثبات و استحکام لازم باشد.
دست‌ها در عقب روی باسن قرار داشته باشد و به آرامی در خلاف جهت عقربه‌های ساعت به سمت بالا روی سر هدایت شود سپس به جای اولیه برگردد. در ضمن موقع بالا بردن دست کف دست را رو به سمت دیوار بچرخانید تا فیبرهای عضلانی بیشتری را درگیر کنید.

دو ست ۱۰ تایی حرکت اصلاحی ناحیه قدامی شماره ۲

می‌توانید قسمت بالایی بازو را تا ارتفاع شانه بالا بیاورید و آرنج را به اندازه ۹۰ درجه خم کنید و حرکت را به صورت دورانی داخلی و خارجی اجرا کنید.

محدودیت‌های سر و شانه

تاندونیت کلسیفیه (calcifying or calcific tendinitis) یکی از دلایل درد حاد یا مزمن شانه است که با رسوب کلسیم در تاندونهای روتاتور کاف و یا بورس ساب اکرومیال شانه مشخص می شود.

رسوب محدودیت‌های سر و شانه کلسیم در سایر تاندونهای بدن نیز ممکن است مشاهده شود ولی شایعترین محل آن ، شانه است.

این بیماری ممکن است خودبخود بهبود یابد ولی بعضی از بیماران ممکن است درد مزمن و طولانی مدت شانه را تجربه کنند و به درمانهای غیر جراحی پاسخ مناسبی ندهند که دراین صورت نیاز به برداشت جراحی رسوب کلسیم می باشد.

علت ایجاد تاندونیت کلسیفیه شانه مشخص نمی باشد و رابطه ای با ضربه ندارد و ندرتا با بیماریهای سیستمیک در ارتباط است.

رسوب کلسیم در اغلب موارد در تاندون عضله فوق خاری (سوپرااسپایناتوس) رخ می دهد و سایر تاندونهای روتاتور کاف موارد کمی را شامل می شوند.

رسوب کلسیم را میتوان از نظر زمانی به مراحل زیر تقسیم کرد .

1. مرحله تشکیل (formative phase) : در پاسخ به یک محرک نا شناخته ،قسمتی از تاندون دچار تغییر شکل خاصی می شود (تغییر شکل فیبری-غضروفی یا fibrocartilaginous transformation ) که املاح کلسیم در این بافت تغییر شکل یافته، رسوب کرده ، به تدریج شروع به بزرگ شدن می کند.
2. مرحله استراحت (resting phase) : بعد از اینکه رسوب کلسیم تشکیل شد ، رسوب وارد فاز استراحت می شود که ممکن است با درد همراه باشد یا بدون درد باشد. اگر رسوب به اندازه کافی بزرگ باشد ممکن است باعث علائم مکانیکی شود مثلا در بالا بردن بازو بالای سطح شانه محدودیت ایجاد کند.
3. فاز جذبی (resorptive phase) :بعد از یک دوره متغییر زمانی ، واکنش التهابی رخ می دهد و در اطراف رسوب کلسیم بافت عروقی ایجاد می شود وماکروفاژها شروع به جذب رسوب کلسیم می کنند. در این مرحله رسوب کلسیم نرم شده، به صورت خمیر دندان درمی آید که می تواند به درون بورس ساب اکرومیال نفوذ کند و باعث درد شدیدی شود.
4. مرحله بعد از جذب (postcalcific phase) : بعد از اینکه کلسیم جذب شد سلولهای فیبروبلاست، تاندون را بازسازی می کنند.

شیوع تاندونیت کلسیفیه شانه

تاندونیت کلسیفیه در سه تا هفت درصد گرافی های شانه افراد بدون علامت و در هفت تا چهل وسه در صد افرادی که از درد شانه شکایت دارند ،مشاهده می شود. (اعداد در مطالعات مختلف متفاوت است).

در سنین ۳۰ تا ۵۰ سالگی بیشتر رخ می دهد و زنان را ۲ برابربیشتر از مردان مبتلا می کند.

تاندونیت کلسیفیه در ۸۰% موارد، تاندون فوق خاری را درگیر می کند و در ۱۰ تا ۲۰% موارد دوطرفه است.

علائم و نشانه های تاندونیت کلسیفیه شانه

تاندونیت کلسیفیه شانه ممکن است بدون علامت باشد و به طور اتفاقی در گرافی شانه کشف شود ولی حدود نیمی از موارد ، علامت دار هستند که خود را به صورتهای زیر نشان می دهند:

۱-درد مزمن و ملایم شانه با تشدید گاهگاهی

۲-علائم مکانیکی که می تواند ناشی از رسوبهای بزرگ کلسیم محدودیت‌های سر و شانه باشد و بالا بردن بازو را محدود نماید.

۳-درد شدید و حاد شانه همزمان با ایجاد التهاب در فازجذبی.

درد شانه ممکن است از سر شانه تا وسط بازو و با احتمال کمتر ، تا آرنج و گردن انتشار یابد.

درد شانه معمولا با بالا بردن بازو بالاتر از سطح شانه ویا خوابیدن روی سمت مبتلا تشدید می شود.

درد ممکن است شب هنگام بدتر شده ، بیمار را از خواب بیدار کند.

بیمار ممکن است از سفتی ، سرو صدای شانه ویا ضعف شانه نیز شکایت کند.

بیمارانی که علائم مزمن دارند ممکن است کاهش دامنه حرکتی شانه داشته باشند و در بلند کردن دست به سمت جلو در زاویه ۷۰ تا ۱۱۰ درجه تشدید درد داشته باشند(قوس دردناک).

ممکن است در لمس مفصل شانه در حین حرکت سر و صدا احساس شود( کرپیتاسیون).

در مرحله جذبی ، ممکن است درد به حدی شدید باشد که حرکت شانه را در تمام جهات کاملا محدود کند و شانه در لمس بسیار حساس باشد.

عوارض تاندونیت کلسیفیه شانه

شانه منجمد و پارگی تاندون روتاتور کاف ،می تواند از عوارض تاندونیت کلسیفیه شانه باشد.

تشخیص تاندونیت کلیسفیه شانه

تشخیص تاندونیت کلسیفیه شانه بر اساس شرح حال ، معاینه بالینی و بررسیهای تصویر برداری استوار است.

روشهای تصویر برداری که به طور معمول استفاده می شوند عبارتند از : گرافی ساده در جهات مختلف ، ام آر آی و سونوگرافی.

ام آر آی برای تشخیص تاندونیت کلسیفه الزامی نیست و معمولا در مراحل مزمن که امکان ایجاد پارگی تاندون روتاتو کاف و یا شانه منجمد وجود دارد انجام می شود.

درمان تاندونیت کلسیفیه شانه

درمان تاندونیت کلسیفیه شانه شامل درمانهای جراحی و غیر جراحی می باشد.

از درمانهای غیر جراحی می توان به موارد زیر اشاره کرد:

۱-استفاده از داروهای ضد التهاب غیر استروئیدی با قدرت مناسب مانند دیکلوفناک

۲-استفاده از گرما ویا سرما جهت کاهش درد و التهاب

۳- فیزیوتراپی شامل استفاده از جریان الکتریکی ونیز ورزشهای دامنه حرکتی و ورزشهای تقویتی عضلات اطراف شانه

۴-تزریق کورتیکواستروئید در بورس ساب اکرومیال

۵-نیدلینگ و لاواژ تحت گاید سونوگرافی

۶-شاک ویو تراپی (ESWT) که به صورت شاک ویو تراپی پرتوان و کم توان استفاده می شود . مطالعات اثر بخشی شاک ویو تراپی پرتوان را در درمان تاندونیت کلسیفیه شانه ،بیشتر از نوع کم توان نشان می دهند.

اگر تاندونیت کلسیفیه به درمانهای غیر جراحی در عرض شش ماه پاسخ مناسب ندهد درمان جراحی پیشنهاد می شود.

آرتروسکوپی شانه

در برخی مناطق، روشهای ارتوپدی غیرمعمول که به دلیل COVID-19 به تعویق افتاده بودند اکنون از سر گرفته می شوند. در چنین شرایطی سوالی برای بیماران مربوط به جراحی شانه به وجود می آید که با وجود ویروس کویید 19 یا همان کرونا ویروس اگر عمل جراحی ارتوپدی به تعویق بیفتد چه باید کرد؟

ما در کلینیک زانو دکتر حبیب رشادی در این مطلب می خواهیم روش دیگری را جهت درمان به شما معرفی کنیم.

آرتروسکوپی روشی است که جراحان ارتوپدی برای معاینه، تشخیص و درمان مشکلات داخل مفصل از آن استفاده می کنند.

آرتروسکوپی شانه چیست؟

کلمه آرتروسکوپی از دو کلمه یونانی “arthro” (مشترک) و “skopein” (برای نگاه) گرفته شده است. این اصطلاح به معنای واقعی کلمه به معنای “نگاه کردن به مفصل” است. در طی آرتروسکوپی شانه، جراح شما یک دوربین کوچک به نام آرتروسکوپ را به مفصل شانه شما وارد می کند. این دوربین تصاویر را بر روی مانیتور ویدیویی نشان می دهد و جراح شما از این تصاویر برای هدایت ابزارهای جراحی مینیاتوری استفاده می کند.

از آنجا که آرتروسکوپ و ابزارهای جراحی نازک هستند، جراح شما می تواند از برش های بسیار کوچک استفاده کند، نه برش های بزرگتر مورد نیاز برای جراحی استاندارد. این امر باعث درد کمتری برای بیماران می شود و مدت زمان بهبودی و بازگشت به فعالیت های موردعلاقه را کوتاه می کند.

آرتروسکوپی شانه درمان و بهبودی از عمل جراحی را آسانتر و سریعتر از آنچه قبلاً تصور می شد انجام داده است.

سوالات مربوط به آرتروسکوپی شانه

اگر فردی که از ناحیه شانه دچار آسیب دیدگی شده است فرد عادی باشد و بیش از یکبار دچار این نوع آسیب دیدگی شده باشد نیاز به عمل جراحی دارد که باز هم در چنین شرایطی عمل آرتروسکوپی شانه گزینه بهتری است.

در چنین شرایطی اگر آسیب دیدگی پیشرونده باشد و به کاسه شانه و سر بازو و نهایتا آرتروز مفصل نفوذ پیدا کرده باشد با افزایش دفعات دررفتگی و آسیب شانه درمان مشکل تر میشود.

آرتروسکوپی شانه امکان تشخیص و درمان را برای جراح آسانتر می کند شاید بتوان گفت مهمترین محدودیت آن مشکل بودن از نظر تکنیکی است که جراح نیازمند گذراندن دوره های مخصوص و طولانی می باشد. از دیگر مواردی که ممکن است موجب محدودیت آرتروسکوپی شود ابزارهای مخصوصی است که در زمان جراحی به آن نیاز می باشد.

آشنایی با آناتومی شانه

آناتومی شانه

شانه شما مفصل پیچیده ای است که توانایی حرکت بیشتر از هر مفصل دیگر بدن را دارد. شانه از سه استخوان تشکیل شده است:

• استخوان بازوی فوقانی (humerus)
• تیغ شانه (کتف)
• کولاربون (کلاویک)

توپ و سوکت

سر استخوان بازوی فوقانی شما به یک سوکت گرد در تیغه شانه شما می رسد. این سوکت را glenoid می نامند. یک بافت کشویی به نام غضروف مفصلی سطح توپ و سوکت را در بر می گیرد. سطح صاف و بدون اصطکاک ایجاد می کند که به استخوان ها کمک می کند تا به راحتی در کنار یکدیگر سرخ شوند. glenoid توسط غضروف فیبری قوی به نام labrum حلقه می شود. لابام واشر اطراف سوکت را تشکیل می دهد، به پایداری می افزاید و مفصل را کوسن می کند.

کپسول شانه

مفصل توسط باندهای بافتی به نام رباط ها احاطه شده است. آنها یک کپسول تشکیل می دهند که مفصل را در کنار هم نگه می دارد. سطح زیرین کپسول توسط یک غشای نازک به نام سینوویوم خط کشیده شده است. مایع سینوویال را تولید می کند که مفصل شانه را روان می کند.

روتاتور کاف

چهار تاندون کپسول شانه را محاصره کرده و به نگه داشتن استخوان بازو در محور سوکت خود کمک می کند. به این ماده تاندون ضخیم، کاف روتاتور گفته می شود. دکمه سر سوراخ را پوشانده و آن را به تیغه شانه شما وصل می کند.

بورسا

یک کیسه روان کننده به نام بورس بین کاف روتاتور و استخوان بالای شانه شما (آکرومیون) وجود دارد. بورس به شما کمک می کند تا هنگام حرکت بازو، تاندونهای کاف روتاتور را به راحتی صاف کند.

توصیه های لازم در زمان آرتروسکوپی شانه

در صورت داشتن شرایط دردناک که به درمان غیر جراحی پاسخ نمی دهد، پزشک ممکن است آرتروسکوپی شانه را توصیه کند. درمان غیر جراحی شامل استراحت، فیزیوتراپی و داروها یا تزریقاتی است که می تواند التهاب را کاهش دهد و باعث می شود بافت های آسیب دیده بهبود یابد. التهاب یکی از واکنشهای طبیعی بدن در برابر آسیب یا بیماری است. در مفصل شانه آسیب دیده یا بیمار، التهاب باعث تورم، درد و سفتی می شود. جراحات، استفاده بیش از حد و سایش و پارگی ناشی از سن، بیشتر مشکلات شانه را بر عهده دارد. آرتروسکوپی شانه ممکن است علائم دردناک بسیاری از مشکلات که به تاندونهای روتاتور کاف، لابروم، غضروف مفصلی و سایر بافتهای نرم اطراف مفصل آسیب می رساند، تسکین یابد.

روشهای معمول آرتروسکوپی

1. تعمیر دکمه روتاتور
2. برداشتن یا ترمیم لابروم
3. ترمیم رباط ها
4. از بین بردن بافت ملتهب یا غضروف شل
5. تعمیر دررفتگی مکرر شانه

روش های کمتری مانند ترشحات عصبی، ترمیم شکستگی و برداشتن کیست نیز با استفاده از آرتروسکوپ قابل انجام است. برخی از عمل های جراحی مانند تعویض شانه هنوز به عمل جراحی باز و برش های گسترده تر نیاز دارند.

جراحی آرتروسکوپی شانه

برنامه ریزی برای جراحی آرتروسکوپی شانه

جراح ارتوپدی شما ممکن است از شما بخواهد که به پزشک اصلی خود مراجعه کنید تا مطمئن شوید که هیچ مشکلی پزشکی که باید قبل از جراحی شما برطرف شود ندارید. آزمایشات خون، الکتروکاردیوگرام یا اشعه ایکس قفسه سینه ممکن است لازم باشد تا جراحی شما با اطمینان انجام شود. اگر خطرات سلامتی خاصی دارید، ممکن است ارزیابی گسترده تری قبل از عمل انجام شود.
حتماً جراح ارتوپدی خود را در مورد هرگونه دارو یا مکمل مورد استفاده خود مطلع کنید. ممکن است لازم باشد قبل از عمل برخی از این موارد را متوقف کنید. اگر به طور کلی سالم هستید، آرتروسکوپی شما به احتمال زیاد به صورت سرپایی انجام می شود. این بدان معناست که دیگر نیازی به اقامت شبانه در بیمارستان نخواهید داشت.
بیمارستان یا مرکز جراحی قبل از موعد با شما تماس خواهند گرفت تا جزئیات خاصی در مورد روش خود ارائه دهید. حتماً دستورالعمل های مربوط به چه موقع رسیدن را رعایت کنید و به خصوص در مورد چه زمان از خوردن یا آشامیدن خودداری کنید.
قبل از عمل، یکی از کارکنان بیهوشی در مورد گزینه های بیهوشی با شما صحبت خواهد کرد. آرتروسکوپی شانه ممکن است با استفاده از بلوک های عصبی منطقه ای انجام شود که شانه و بازوی شما را بی حس می کند. این داروی بی حسی در پایه گردن یا بالای شانه شما تزریق می شود. اینجاست که اعصابی که احساس کنترل در شانه و بازوی شما را کنترل می کنند قرار دارند. علاوه بر استفاده از آن به عنوان بی حس کننده در حین عمل، یک بلوک عصبی برای چند ساعت پس از اتمام عمل جراحی به کنترل درد کمک خواهد کرد. بسیاری از جراحان بلوک های عصبی را با بیهوشی عمومی سبک ترکیب می کنند زیرا بیماران می توانند در مدت زمان لازم برای تکمیل عمل جراحی در یک موقعیت باقی نمانند. بیشتر اقدامات آرتروسکوپی کمتر از یک ساعت طول می کشد ، با این وجود طول عمل شما بستگی به آنچه جراح شما پیدا می کند و چه ترمیم هایی لازم است، خواهد بود.

مراقبت های بعد از آرتروسکوپی شانه

عوارض آرتروسکوپی شانه

بیشتر بیماران عوارض ناشی از آرتروسکوپی شانه را تجربه نمی کنند. با این حال مانند هر عمل جراحی، خطرات زیادی وجود دارد. اینها معمولاً جزئی و قابل درمان هستند. مشکلات احتمالی آرتروسکوپی شامل عفونت، خونریزی محدودیت‌های سر و شانه بیش از حد، لخته شدن خون و آسیب به رگ های خونی یا اعصاب است. جراح شما در مورد عوارض احتمالی قبل از عمل با شما صحبت خواهد کرد.

جمع بندی

از آنجا که بیماران شرایط سلامتی متنوعی دارند، زمان بهبودی کامل برای همه متفاوت است. اگر ترمیم جزئی داشته باشید ممکن است به سورتمه ای نیاز نداشته باشید و ممکن است قدرت شما پس از مدت کوتاهی از توان بخشی بازگردد. شما ممکن است در طی چند روز بعد ز انجام آرتروسکوپی شانه بتوانید به محیط کار خود برگشته و کارهای روزمره تان را انجام دهید.

اگرچه برش ها در آرتروسکوپی اندک هستند، با این روش می توان آسیب های گسترده ای را در مفصل ترمیم کرد. بهبودی کامل ممکن است چندین ماه طول بکشد. اگرچه می تواند یک روند آهسته باشد، پیروی از دستورالعمل های جراح و برنامه توانبخشی برای نتیجه موفقیت آمیز بسیار مهم است.