کریپتوکارنسی یا رمزارز

ویژگی های ارزهای دیجیتال:

نوجوانان و دنیای رمز ارزها

این روزها بازار رمزارزها بسیار داغ شده است. خیلی از ما هر روز داستان کسانی را می‌شنویم که به لطف رمزارزها ثروت‌های آن‌چنانی کسب کرده‌اند. البته خبرهای ترسناکی هم درباره کسانی می‌شنویم که داروندار خود را در این بازار باخته‌اند. رمزارزها، جهانی تازه ارائه کرده‌اند که با دنیای اقتصادی قدیمی تفاوت بسیاری دارد. شاید به همین دلیل است که افراد بسیاری از نسل جوان که هم شجاعت ورود به دنیای تازه را دارند و هم در این دنیای تازه بزرگ شده‌اند وارد این بازار می‌شوند. رمزارز و نوجوانان، موضوعی است که حالا ذهن بسیاری از خانواده‌ها را درگیر کرده. آیا واقعاً این فضا برای نوجوانان مناسب است؟

رمزارز چیست و از کجا آمده؟

کریپتوکارنسی یا رمزارز یک نوع ارز دیجیتال یا مجازی است. کریپتوکارنسی با نام‌های زیادی عرضه می‌شود. شاید قبلاً در مورد برخی از محبوب‌ترین انواع ارزهای دیجیتال مانند بیت‌کوین، لایت‌کوین و اتریوم شنیده کریپتوکارنسی یا رمزارز باشید. از این ارزها به‌عنوان جایگزین ارزهای سنتی مانند ریال و دلار برای پرداخت استفاده می‌شود. در حال حاضر ارزهای دیجیتال جایگزینی محبوب برای پرداخت‌های آنلاین هستند. ایمنی ارزهای دیجیتال از طریق رمزگذاری تأمین می‌شود. در نتیجه زیاد کردن آنها با تقلب تقریباً غیرممکن است. استفاده از فناوری رمزگذاری در ارزهای دیجیتال به این معناست که این ارزها هم به جای ارز و هم به جای یک سیستم حسابداری مجازی عمل می‌کنند. از طرفی بسیاری از ارزهای دیجیتال شبکه‌های غیرمتمرکز مبتنی بر فناوری بلاک‌چین هستند. یعنی این ارزها مبتنی بر شبکه‌ای هستند که در تعداد زیادی از رایانه‌ها توزیع شده است. این ساختار غیرمتمرکز به آنها اجازه می‌دهد که از کنترل و دست‌کاری دولت‌ها و مقامات مرکزی خارج باشند.

کیف پول دیجیتال چیست؟

شما می‌دانید پول‌های واقعی خود را کجا بگذارید. ممکن است آنها را در کیف پول خود بگذارید، در یک حساب بانکی قرار دهید یا حتی در بالشت خود پنهان کنید! اما می‌دانید باید ارزهای دیجیتال خود را کجا نگه دارید؟ برای استفاده از ارزهای دیجیتال، به یک کیف پول رمزارز (cryptocurrency wallet) نیاز دارید. این کیف پول‌ها درواقع نرم‌افزار هستند. نرم‌افزارهای کیف پول یک سرویس مبتنی بر ابر هستند که در رایانه یا دستگاه تلفن همراه شما ذخیره می‌شوند. در یک کیف پول معمولی شما یک جای فیزیکی دارید که پول‌های خود را داخل آن قرار می‌دهید. اما کیف پول کریپتو به این شکل کار نمی‌کند. یعنی از نقطه نظر فنی دارایی دیجیتال شما داخل کیف پول شما نیست بلکه روی بلاک‌چین قرار دارد. اما فقط با استفاده از یک کلید خصوصی می‌توانید به رمزارز خود دسترسی داشته باشید.

کلیدهای شما مالکیت شما را بر پول دیجیتالی شما ثابت می‌کند و به شما امکان می‌دهد تراکنش انجام دهید. پس شما باید یک ارائه‌دهنده کیف پول ایمن و مطمئن پیدا کنید و مواظب باشید کلیدهای خصوصی خود را گم نکنید؛ چون اگر این اتفاق بیفتد، دسترسی به پول خود را از دست خواهید داد.

مزایای استفاده از رمزارزها

• انتقال پول با رمزارز در سیستم‌های غیرمتمرکز بسیار سریع است.
• انتقال رمزارز ارزان‌تر است. به طور کل کارمزد جابه‌جایی ارزهای دیجیتال کمتر از جابه‌جایی ارزهای سنتی است.
• از آنجایی که ارزهای دیجیتال در بستر شبکه بلاک‌چین معامله می‌شوند امنیت بسیار بالایی دارند.
• حریم خصوصی رمزارزها بسیار بالا است و هیچ‌کس به جز خود شما نمی‌تواند به دارایی دیجیتال شما دسترسی داشته باشد.

معایب استفاده از رمزارزها

• ارزهای دیجیتال هنوز هم به نسبت جدید هستند و بازار این ارزهای دیجیتال بسیار بی‌ثبات است. پیش‌بینی نوسانات بسیار زیاد این بازارها گاهی برای حرفه‌ای‌ترین‌ها هم بسیار دشوار است.
• از آنجایی که ارزهای رمزپایه نیازی به بانک یا شخص ثالث دیگری ندارند که آنها را تنظیم کند، معمولاً پشتوانه قوی ندارند.
• فعالیت‌های ماینینگ ارزهای دیجیتال انرژی بسیار زیادی مصرف می‌کند و به همین دلیل از نظر زیست‌محیطی مناسب نیست.
• از ارزهای دیجیتال برای مخفی کردن جریان پول در فعالیت‌های مجرمانه مانند طرح‌های پول‌شویی استفاده می‌شود.
• از آنجایی که ارزهای دیجیتال خود را در یک کیف پول دیجیتال ذخیره می‌کنید، اگر کیف پول خود را از دست بدهید یا نتوانید به کیف پول خود یا نسخه‌های پشتیبان آن دسترسی داشته باشید، کل سرمایه‌گذاری در ارزهای دیجیتال خود را از دست داده‌اید.

چطور از بازار رمزارز درآمد داشته باشیم؟

چیزی که بین رمزارز و نوجوانان ارتباط برقرار می‌کند کسب درآمد از آن است. چه کسی است که تابه‌حال نام رمزارزها را شنیده باشد و برای سرمایه‌گذاری در آن وسوسه نشده باشد؟ راه‌های مختلفی برای کسب درآمد از ارزهای دیجیتال وجود دارد که همه آنها با ریسک‌هایی روبه‌رو هستند. رایج‌ترین و ساده‌ترین راه برای کسب درآمد از بازار رمز ارز این است که یک ارز دیجیتال بخرید و آن را نگه دارید. به محض آنکه قیمت آن بالا رفت با سود بفروشیدش. اما اگر ندانید قیمت کدام رمز ارزها افزایش پیدا می‌کند و کدام رمزارز افت قیمت خواهد داشت ممکن است سرمایه اولیه خود را هم از دست بدهید.

یک راه دیگر برای کسب درآمد از ارزهای دیجیتال، انجام معاملات روزانه یا ترید کردن (Trading) است. بیش از 80 درصد سرمایه‌گذارهای ارزهای دیجیتال معتقد هستند که تنها راه برای کسب درآمد مؤثر از فضای رمزارزها ترید کردن است. درآمد تریدرها می‌تواند به مراتب بیشتر از شغل‌های سنتی که ما تصور می‌کنیم باشد. اما ترید کردن ارزهای دیجیتال چیزی فراتر از خرید رمزارز، نگهداری آن و فروش آن در مواقع سوددهی است. برای اینکه به یک تریدر موفق تبدیل شوید به مهارت‌های تحلیلی و فنی بسیاری نیاز پیدا می‌کنید. نوجوانان عموماً اطلاعات خود درباره رمزارزها را از ویدئوهای آنلاین، وب‌سایت‌های بزرگ و کتاب‌های آموزشی به دست می‌آورند. خرید سکه‌هایی که سود سهام پرداخت می‌کنند و کار کردن برای شرکت‌های ارز دیجیتال راه‌های درآمدی دیگری هستند که ممکن است مورد توجه افراد مختلف قرار بگیرند.

چرا نوجوانان وارد بازار رمزارز می‌شوند؟

بازار رمزارز و نوجوانان بسیاری که وارد آن شده‌اند، برای بسیاری از افراد عجیب و جالب به نظر می‌رسد. اما واقعیت این است که نوجوانان از کودکی ایده ارزهای غیرفیزیکی را در بازی‌های کامپیوتری دیده‌اند. در نتیجه نوجوانان ذهن بسیار بازتری برای پذیرش رمزارزها دارند. بر اساس نظرسنجی که اخیراً مؤسسه انجین اینسایتس (Engine Insights) انجام داده است، ارزهای دیجیتال، بعد از سهام، دومین انتخاب نوجوان‌های 13 تا 17 ساله برای سرمایه‌گذاری هستند. در ایران هم بیشتر از 12 میلیون نفر در بازار رمزارز فعالیت می‌کنند و به نظر می‌رسد نوجوانان سهم قابل‌توجهی از این افراد را در بر می‌گیرند. شاید بتوان دلیل مشارکت زیاد نوجوان‌ها در بازار رمزارز را در خطرپذیری بیشتر آن‌ها، آشنایی آن‌ها را تکنولوژی‌های جدید و فضای مجازی یا حتی کنجکاوی آنها جست‌وجو کرد. البته به گزارش اقتصاد آنلاین شیوع بیماری کرونا و غیرحضوری شدن مدارس هم در ورود نوجوانان به این بازار نقش داشته. زیرا آنها فرصت بیشتری برای گشت‌وگذار در اینترنت و آشنایی با رمزارزها پیدا کرده‌اند.

در دنیای رمزارزها چه خطراتی وجود دارد؟

بیشتر والدین نگران نوجوانان خود هستند به همین دلیل آنها را از ورود به دنیای ناشناخته رمزارزها منع می‌کنند. اما بد نیست قبل از آنکه اقدامی بکنیم درباره همه خطرات موجود آگاه شویم و با اطلاعات کافی تصمیم بگیریم. یکی از اصلی‌ترین خطراتی که همه فعالان بازار رمزارز را تهدید می‌کند کلاهبرداری است. معمولی‌ترین شیوه‌ی کلاهبرداری زمانی است که شخصی یک ارز دیجیتال به‌ظاهر معتبر جدید ایجاد می‌کند و مردم را تشویق می‌کند روی آن سرمایه‌گذاری کنند. هنگامی که کلاهبردارها پول بقیه را گرفتند، شرکت تعطیل می‌شود و دیگر خبری از پول‌ها نیست. شرکت Theodex یک نمونه از کلاهبرداری‌های بزرگ است که طبق گزارش‌ها دو میلیارد دلار از سرمایه‌گذاران کلاهبرداری کرده است.

اگر می‌خواهید بر روی رمزارزها سرمایه‌گذاری کنید یا فرزندی دارید که می‌خواهد این سرمایه‌گذاری را انجام دهد، به او یادآوری کنید که مراقب باشد و سرمایه خود را در جاهای مطمئن بگذارد. اگر کسی فالوور زیادی دارد لزوماً قابل اعتماد نیست. البته کلاهبرداری تنها خطر سرمایه‌گذاری بر روی ارزهای دیجیتال نیست. ممکن است شما چیزهای زیادی درباره درآمد از بازار رمز ارز شنیده باشید و حالا بخواهید سرمایه زیادی را وارد این بازار کنید. اما باید بدانید از آنجایی که ارز دیجیتال توسط بانک‌ها پشتیبانی نمی‌شود همان‌طور که می‌تواند به‌سرعت سود کند، ممکن است با همان سرعت ضرر کند. پس بهتر است پولی را وارد این بازار کنید که اگر از دست بدهید، در زندگی شما تغییر اساسی ایجاد نمی‌شود.

اعتیاد به کریپتوکارنسی چیست؟

اگر قرار است از خطرات ورود به بازار رمزارزها بدانید بد نیست با اصطلاح اعتیاد به رمزارز هم آشنا شوید. لابد تابه‌حال درباره اعتیادهایی مثل اعتیاد به خرید یا اعتیاد به قمار شنیده‌اید. اعتیاد به رمزارز هم چیزی شبیه به همان است؛ رفتاری که باعث می‌شود زندگی شخصی، روابط خانوادگی و فعالیت‌های تفریحی افراد مختل شود. همان‌طور که یک کودک یا نوجوان ممکن است کنترل زمانی را که صرف بازی‌های کامپیوتری می‌کند از دست بدهد، این امکان وجود دارد که در مورد کار با کریپتوکارنسی‌ها هم به مشکل بر بخورد. البته اعتیاد به کار با رمزارزها خیلی متداول نیست. با این حال بهتر است مراقب این مشکل باشید. اگر نوجوانی هستید که یک یا هر دو والدین شما به صورت وسواسی با ارز دیجیتال کار می‌کنند یا قبلاً در خانواده خود مشکل اعتیاد داشته‌اید، بیشتر احتیاط کنید. ممکن است وارد این بازار شده‌اید و هر زمان که احساس خشم، افسردگی یا غم می‌کنید برای اینکه احساس بهتری داشته باشید، سراغ ترید کردن می‌روید. شاید هم هر وقت بی‌حوصله می‌شوید برای وقت‌گذرانی ترید می‌کنید. همه اینها نشانه‌هایی هستند که می‌گویند باید بیشتر احتیاط کنید.

جمع‌بندی

بازار رمزارزها دنیای جدید و جالبی است که بسیاری از افراد از سر کنجکاوی یا برای کسب درآمد بیشتر به سراغ آن می‌روند. از آنجایی که نوجوانان به‌خوبی با فضای مجازی و دنیای دیجیتال ارتباط برقرار می‌کنند، دنیای رمزارز و نوجوانان با هم ارتباط تنگاتنگی پیدا کرده‌اند. در این مقاله تلاش کردیم تا شما را با چیستی رمزارزها و مزایا و معایب استفاده از آن بیشتر آشنا کنیم. به این ترتیب اگر نوجوان هستید یا فرزند نوجوانی دارید که می‌خواهد وارد این بازار شود، بهتر می‌توانید درباره آن تصمیم بگیرید.

«ارز دیجیتال» یا «رمزارز»؛ پایانی بر دعوایی ناتمام!

کریپتوکارنسی، ارز دیجیتال، رمزارز، ارزرمز، رمزپول و (حتی) به روایت مجریان اخبار شبانگاهی «رمز دیجیتال»! همه این واژ‌ه‌ها و اصطلاحات برای توصیف یک مفهوم مشخص به کار می‌روند؛ اما اگر گشتی در فضای مجازی بزنید، می‌بینید هر کدام طرفدارانی دارند که معتقدند استفاده از واژه‌های دیگر نادرست و نابخشودنی است. اما اجازه دهید این بار کمی از فضای پر از تعصب مجازی فاصله کریپتوکارنسی یا رمزارز بگیریم و از دیدگاهی علمی، با چاشنی تئوری به این موضوع نگاه کنیم.

ادعا در مورد اینکه چه کلمه‌ای باید به جای کلمه «کریپتوکارنسی» نوشته شود، زیاد است؛ اما در این مطلب قصد داریم بیشتر نگاهی علمی به این موضوع داشته باشیم. اگر شما هم جزو آن دسته افرادی هستید که دوست دارید بدانید «رمزارز» جایگزین «درست‌تری» برای کلمه انگلیسی کریپتوکارنسی (Cryptocurrency) است یا نه، این یادداشت را از دست ندهید.

پیش از اینکه این مطلب را بخوانید، باید یادآوری کنیم که این بحث یک بحث کاملاً زبان‌شناختی است و قرار نیست ویژگی‌های مختلف ارزهای دیجیتال را شرح دهیم، پس یک راست سر اصل مطلب می‌رویم.

حوزه‌های معنایی دارای ترتیبی از بالا به پایین هستند. یعنی یک کلمه ممکن است جزو یک حوزه معنایی گسترده‌تر باشد؛ در این طبقه‌بندی، حوزه معنایی گسترده‌تر فرانام یا سوپراوردینیت (Superordinate) و حوزه معنایی جزئی‌تر، زیرنام یا هایفونیم (Hyponym) نام دارد. مثلاً کلمه اتوبوس را در نظر بگیرید. کلمه اتوبوس خود یک هایفونیم برای حوزه معنایی «ماشین» به حساب می‌آید. در اینجا ماشین سوپراوردینیت یا فرانام این حوزه معنایی است.

حوزه معنایی به گروهی از کلمات گفته می‌شود که به یک موضوع خاص اشاره دارند. مثلا سیب، پرتقال، موز، کیوی و زردآلو، به موضوع میوه باز می‌گردند و یک حوزه معنایی را تشکیل می‌دهند.

حال بیایید بحث را به‌سمت ارزهای دیجیتال و رمزارزها و ارزهای رمزنگاری‌شده ببریم؛ همان طور که بالاتر توضیح دادیم، ارزهای دیجیتال خود شامل چندین دسته مختلف می‌شود. در تصویر زیر به‌خوبی این موضوع را برای شما تشریح کرده‌ام.

عبارت ارز دیجیتال (Digital Curreny) خود شامل چندین حوزه معنایی است که هر کدام به‌جزئیات دارای ویژگی‌های خاصی هستند. در این حوزه معنایی، «ارز دیجیتال» نقش سوپراوردینیت و دسته‌بندی‌های دیگر شامل «رمزارزها»، «ارزهای دیجیتال ملی» و «ارزهای مجازی»، هایفونیم‌های این حوزه معنایی هستند.

نکته بسیار پراهمیتی که باید نظر داشت این است که رابطه هایفونیم‌ها و سوپراوردینیت آنها یک‌طرفه است؛ یعنی اگر یک چیزی «رمزارز» باشد، پس حتماً ارز دیجیتال هم هست، اما اگر یک چیز «ارز دیجیتال» باشد، دیگر نمی‌توان گفت که لزوماً یک «رمزارز» هم هست؛ از همین رو، اینکه در برگردان کریپتوکارنسی از سوپراوردینیت آن استفاده شود، یک امر طبیعی و کاملاً‌ پذیرفته‌شده است.

برگردیم سر سؤال اصلی؛ آیا به کار بردن «ارز دیجیتال» به‌جای «Cryptocurrency» از لحاظ زبانی و ترجمه‌ای اشکال دارد؟ جواب ما یک «نه» قاطع است.

خودِ ساتوشی ناکاموتو، خالق بیت کوین، در همان اولین پست‌هایی که برای معرفی بیت کوین منتشر کرد، آن را یک «ارز دیجیتال» خواند.

اگر مسئله هایفونیم‌ها و سوپراوردینیت‌ها را هم کنار بگذاریم، همچنان «ارز دیجیتال» قابل‌قبول است. داده‌های تاریخی نشان می‌دهد که کلماتی که به‌تازگی به زبان فارسی اضافه می‌شوند، مقبولیت چندانی بین فارسی‌زبان‌ها پیدا نمی‌کنند یا مقبولیت آن سال‌ها زمان نیاز دارد؛ تنها کافی است نگاهی به کلماتی مثل رایانامه و معادل‌های دیگر فارسی بیندازیم که هیچ‌گاه مورد قبول جامعه هدف خود قرار نگرفتند.

کلمه «ارز دیجیتال» بین فارسی‌زبانان از جایگاه خوبی برخوردار است و آهنگ بهتر آن و آشنایی بیشتر گوش مخاطبان با آن باعث شده است تا طرفداران بیشتری پیدا کند. این محبوبیت در داده‌های گوگل ترندز هم به‌خوبی قابل‌مشاهده است.

گیدیون توری، محقق حوزه ترجمه، ترجمه قابل‌قبول را ترجمه‌ای می‌داند که در زبان مقصد، پذیرفته شود. به‌عقیده توری، اگر ترجمه یک لغت جدید به‌گونه‌ای باشد که در فرهنگ و زبان جامعه جایگاه خود را پیدا کند و به‌اصطلاح در آن زبان «بنشیند»، قابل‌قبول خواهد بود.

برخی هم در این میان سنگ «وفاداری» در ترجمه را به سینه‌شان می‌زنند. در این مورد باید بگویم که «وفاداری» در ترجمه با آن چیزی که این افراد از آن می‌دانند فاصله دارد. هیچ کجای علم ترجمه نوشته نشده است که فقط پیداکردن کلمه‌ای همسان مصداق وفاداری است.

برخی‌ها می‌گویند کریپتوکارنسی‌ها از آنجا که رمزنگاری‌شده هستند و بخش «کریپتو» را در خودشان دارند، پس باید به رمزنگاری‌شده بودن آنها اشاره شود. ولی بگذارید نگاهی به تعریف کلمه کریپتوکارنسی در دیکشنری وبستر بیندازیم. شایان ذکر است که برای مقایسه بهتر، از همان کلمه کریپتوکارنسی استفاده می‌کنیم:

کریپتوکارنسی، اسم: هر شکلی از ارز که ماهیتش به شکل دیجیتالی است، معمولاً عرضه‌کننده متمرکز یا مقام قانون‌گذاری ندارد، ولی از یک سیستم غیرمتمرکز برای ثبت سوابق تراکنش‌ها و مدیریت عرضه واحدهای جدید استفاده می‌کند. این ارزها برای جلوگیری از انجام تراکنش‌های جعلی بر قابلیت رمزنگاری تکیه می‌کنند.

اگر این ایراد به برابرنهادِ «ارز دیجیتال» وارد باشد که اشاره‌ای به «رمزنگاری» در آن نشده است، می‌توان این ایراد را به «رمزارز» گرفت که در آن ویژگی «دیجیتالی‌بودن» ذکر نشده است. صد البته این مسائل هیچ موضوعیتی برای غلط یا درست خواندن دو لغت مذکور ندارند و تنها به‌عنوان دلایلی برای واردنبودن مباحث مطرح‌شده هستند.

بحث دیگری که مخالفان استفاده از «ارز دیجیتال» آن را مطرح می‌کنند، در ارتباط با طبقه‌بندی انواع ارزهای دیجیتال است. به‌گفته آنها، اگر به کریپتوکارنسی، ارز دیجیتال بگوییم، آنگاه نمی‌توان دسته‌بندی‌های جزئی‌تر آنها را نام‌گذاری کنیم. ادعایی که باز هم چندان درست نیست. همان طور که در تصویر پایین می‌بینید، طبقه‌بندی انواع ارزهای دیجیتال، بدون استفاده از رمزارز هم کاملاً ممکن و بدون مشکل خواهد بود؛ حقیقت این است که ارز دیجیتال به توضیح کمتری نسبت به «رمزارز» نیاز دارد و مخاطب بهتر با آن ارتباط می‌گیرد.

در جمع‌بندی صحبت‌هایم باید بگویم که استفاده از لغت «ارز دیجیتال» به‌عنوان برابرنهادی برای «کریپتوکارنسی»، نه از لحاظ ترجمه‌ای و نه از نظر زبان‌شناختی و حتی زیبایی‌شناختی اشکالی ندارد؛ از همین رو، امیدواریم این مطلب پایانی بر دعوایی باشد که عموماً با تکیه بر مطالب غیرعلمی و سلیقه‌ای مطرح می‌شود و سرانجامی جز گمراه‌کردن فعالان و کاربران این حوزه ندارد.

کریپتوکارنسی یا رمزارز

ارزهای دیجیتال به هر گونه دارایی گفته می شود که ماهیت فیزیکی ندارد؛ به صورت الکترونیکی وجود دارد و برای استفاده از آن به اینترنت نیاز است. برخی از ارزهای دیجیتال، توسط دولت ها و سازمان ها، کنترل و صادر می شوند (ارز دیجیتال کنترل شده مانند وب مانی و پی پال)، اما برخی دیگر، کنترل نشده هستند و هیچ دولت و سازمانی نمی تواند آنها را دستکاری و کنترل کند. به این نوع از ارزها، کریپتوکارنسی یا رمزارز گفته می شود که جهت تضمین امنیت معاملات از رمزنگاری استفاده می کنند (ارز دیجیتال کنترل نشده مانند بیت کوین).

ارز دیجیتال یا ارز مجازی، یک واحد پولی یا واسطه تبادل است که فقط به صورت دیجیتال یا الکترونیکی در دسترس است. ارزهای دیجیتالی ماهیت فیزیکی ندارند و دارای ساختار دیجیتالی هستند. با استفاده از این نوع ارزها، می­ توان خیلی سریع، نقل و انتقالات بین­ المللی را انجام داد و حد و مرزی در این زمینه وجود ندارد.

کریپتوکارنسی (Cryptocurrency) از دو واژه کریپتو به معنی رمزنگاری (crypto) و کارنسی به معنی ارز (currency) تشکیل شده است. رمزارز (ارز رمزپایه یا ارز رمزنگاری شده)، یک ارز دیجیتال یا ارز مجازی است که از علم رمزنگاری برای امنیت شبکه و معاملات استفاده می ­کند. به دلیل این ویژگی امنیتی جعل این نوع ارزها، دشوار و تقریباً غیرممکن است. بسیاری از رمزارزها از سیستم­ های غیرمتمرکز مبتنی بر فناوری بلاکچین استفاده می کنند؛ بلاکچین یک دفترچه ثبت سوابق است که بین تمام اعضای شبکه پخش شده است و همه اعضای شبکه به اطلاعات این دفترچه دسترسی دارند. در ادامه باید به این نکته توجه داشته باشیم که رمز ارز نوعی ارز دیجیتال است اما هر ارز دیجیتالی، رمز ارز نیست.

رمز ارز به 2 دسته کوین و توکن تقسیم می­ شود:

کوین­ ها بلاکچین اختصاصی دارند؛ مانند بیت کوین

توکن­ ها بلاکچین اختصاصی ندارند و بر روی بلاکچین سایر کوین­ ها کار می­ کنند؛ مانند ارز (BNB) که توکنی بر پایه ی اتریوم است.

ویژگی های ارزهای دیجیتال:

• دیجیتالی بودن: رمز ارز ها فقط به صورت دیجیتالی و بر روی کامپیوترها وجود دارند.
• عدم تمرکز: کریپتوکارنسی‌ها در یک سرور یا کامپیوتر مرکزی ذخیره نمی‌شوند آن‌ها معمولاً در میان شبکه‌ای از هزاران کامپیوتر توزیع شده‌اند. شبکه‌هایی که سرور مرکزی نداشته باشند، شبکه‌های غیر متمرکز نامیده می‌شوند.
• عدم وجود واسطه ها: رمز ارز ها به صورت آنلاین از یک شخص به شخص دیگر منتقل می‌شوند و بدون واسطه با یکدیگر داد و ستد دارند.
• رمز نگاری ‌شده: کریپتوکارنسی‌ها رمزنگاری شده‌اند و به هر کاربر کد خاصی اختصاص داده می‌شود؛ این کار از دسترسی سایر افراد به اطلاعات شخصی آن‌ها جلوگیری می‌کند. هک کردن این بسیار دشوار و بعضا غیرممکن است.

برخی از ارزهای دیجیتال:

بیت کوین (‌BTC)

مشهورترین و قدیمی‌ترین ارز دیجیتال است که همیشه در کانون توجهات قرار داشته است. از زمان ساخت این ارز دیجیتال توسط ساتوشی ناکاموتو بیش از 10 سال می‌گذرد و از آن زمان تاکنون جایگاه نخست را بین ارزهای دیجیتال از دست نداده است.

اتریوم (ETH)

ایده اتریوم در سال 2013 توسط ویتالیک بوترین مطرح شد. عرضه اولیه سکه آن در سال 2014 به وقوع پیوست و شبکه آن در جولای 2015 راه‌اندازی شد. ارز دیجیتال این پلتفرم اتر (ether) نام دارد و از اتریوم برای ساخت توکن‌ می‌توان استفاده کرد.

لایت کوین (LTC)

با هدف پرداخت‌های سریعتر، با اعمال تغییراتی بر روی کدهای بیت کوین توسط چارلی لی ساخته شد. این ارز دیجیتال با نام نقره دیجیتال شناخته می‌شود و یکی از قدیمی‌ترین آلت کوین‌هاست.

رمز ارز یا کریپتوکارنسی Cryptocurrency چیست؟

لطفا وارد شده یا عضو شوید تا بتوانید دیدگاهی ارسال نمایید

لطفا وارد شده یا عضو شوید تا بتوانید سوال بپرسید

1 پاسخ

لطفا وارد شده یا عضو شوید تا بتوانید دیدگاهی ارسال نمایید

به NazarEx.ir خوش آمدید
در مورد رمزارزها و ارزهای دیجیتال
راحت بپرسید ، پاسخ دهید و امتیاز کسب کنید و جایزه بگیرید !

تمامی حقوق برای پارس رسانه محفوظ است | Nazarex.ir

کریپتوکارنسی یا رمزارز

ارزهای دیجیتال به هر گونه دارایی گفته کریپتوکارنسی یا رمزارز می شود که ماهیت فیزیکی ندارد؛ به صورت الکترونیکی وجود دارد و برای استفاده از آن به اینترنت نیاز است. برخی از ارزهای دیجیتال، توسط دولت ها و سازمان ها، کنترل و صادر می شوند (ارز دیجیتال کنترل شده مانند وب مانی و پی پال)، اما برخی دیگر، کنترل نشده هستند و هیچ دولت و سازمانی نمی تواند آنها را دستکاری و کنترل کند. به این نوع از ارزها، کریپتوکارنسی یا رمزارز گفته می شود که جهت تضمین امنیت معاملات از رمزنگاری استفاده می کنند (ارز دیجیتال کنترل نشده مانند بیت کوین).

ارز دیجیتال یا ارز مجازی، یک واحد پولی یا واسطه تبادل است که فقط به صورت دیجیتال یا الکترونیکی در دسترس است. ارزهای دیجیتالی ماهیت فیزیکی ندارند و دارای ساختار دیجیتالی هستند. با استفاده از این نوع ارزها، می­ توان خیلی سریع، نقل و انتقالات بین­ المللی را انجام داد و حد و مرزی در این زمینه وجود ندارد.

کریپتوکارنسی (Cryptocurrency) از دو واژه کریپتو به معنی رمزنگاری (crypto) و کارنسی به معنی ارز (currency) تشکیل شده است. رمزارز (ارز رمزپایه یا ارز رمزنگاری شده)، یک ارز دیجیتال یا ارز مجازی است که از علم رمزنگاری برای امنیت شبکه و معاملات استفاده می ­کند. به دلیل این ویژگی امنیتی جعل این نوع ارزها، دشوار و تقریباً غیرممکن است. بسیاری از رمزارزها از سیستم­ های غیرمتمرکز مبتنی بر فناوری بلاکچین استفاده می کنند؛ بلاکچین یک کریپتوکارنسی یا رمزارز دفترچه ثبت سوابق است که بین تمام اعضای شبکه پخش شده است و همه اعضای شبکه به اطلاعات این دفترچه دسترسی دارند. در ادامه باید به این نکته توجه داشته باشیم که رمز ارز نوعی ارز دیجیتال است اما هر ارز دیجیتالی، رمز ارز نیست.

رمز ارز به 2 دسته کوین و توکن تقسیم می­ شود:

کوین­ ها بلاکچین اختصاصی دارند؛ مانند بیت کوین

توکن­ ها بلاکچین اختصاصی ندارند و بر روی بلاکچین سایر کوین­ ها کار می­ کنند؛ مانند ارز (BNB) که توکنی بر پایه ی اتریوم است.

ویژگی های ارزهای دیجیتال:

• دیجیتالی بودن: رمز ارز ها فقط به صورت دیجیتالی و بر روی کامپیوترها وجود دارند.
• عدم تمرکز: کریپتوکارنسی‌ها در یک سرور یا کامپیوتر مرکزی ذخیره نمی‌شوند آن‌ها معمولاً در میان شبکه‌ای از هزاران کامپیوتر توزیع شده‌اند. شبکه‌هایی که سرور مرکزی نداشته باشند، شبکه‌های غیر متمرکز نامیده می‌شوند.
• عدم وجود واسطه ها: رمز ارز ها به صورت آنلاین از یک شخص به شخص دیگر منتقل می‌شوند و بدون واسطه با یکدیگر داد و ستد دارند.
• رمز نگاری ‌شده: کریپتوکارنسی‌ها رمزنگاری شده‌اند و به هر کاربر کد خاصی اختصاص داده می‌شود؛ این کار از دسترسی سایر افراد به اطلاعات شخصی آن‌ها جلوگیری می‌کند. هک کردن این بسیار دشوار و بعضا غیرممکن است.

برخی از ارزهای دیجیتال:

بیت کوین (‌BTC)

مشهورترین و قدیمی‌ترین ارز دیجیتال است که همیشه در کانون توجهات قرار داشته است. از زمان ساخت این ارز دیجیتال توسط ساتوشی ناکاموتو بیش از 10 سال می‌گذرد و از آن زمان تاکنون جایگاه نخست را بین ارزهای دیجیتال از دست نداده است.

اتریوم (ETH)

ایده اتریوم در سال 2013 توسط ویتالیک بوترین مطرح شد. عرضه اولیه سکه آن در سال 2014 به وقوع پیوست و شبکه آن در جولای 2015 راه‌اندازی شد. ارز دیجیتال این پلتفرم اتر (ether) نام دارد و از اتریوم برای ساخت توکن‌ می‌توان استفاده کرد.

لایت کوین (LTC)

با هدف پرداخت‌های سریعتر، با اعمال تغییراتی بر روی کدهای بیت کوین توسط چارلی لی ساخته شد. این ارز دیجیتال با نام نقره دیجیتال شناخته می‌شود و یکی از قدیمی‌ترین آلت کوین‌هاست.